Nadzieja....

......a kiedy się straci wiarę, nastepuje nieufnośc, rozczarowanie, ból, rezygnacja, pustka którą trudno wypłnić, w zależnośći od tego czego się spodziewamy w życiu bądz sytuacji, lub też jak bardzo sami siebie oszukujemy, porażka będzie mniej lub bardziej bolesna, przytoczę tu parę słow URDENA z komentarza pod postem Wiara

"Myślę że często mylimy wiarę z zaufaniem i z przekonaniem......."
Wiara jest ślepa - wierzysz albo nie "..... przekonanie na czymś się opiera - te przesłanki sa słuszna albo nie, ale są.".... Zaufanie to z kolei coś co mamy na podstawie obserwacji i analizy....." Ja uważam, że żyje się po to by się doskonalić (w bardzo szerokim i wcale nieegoistycznym rozumieniu).

Większość z Was jest zdania że trzeba w coś wierzyć, to tak jabky ktoś z góry nam narzucił taką zasadę bo bez niej nie jesteśmy w stanie fukcjonować, to tak jakby wiara była największą wartością człowieka i tu niestety jestem innego zdania ( mam prawo...)  :) :) :)
i chociaż często żartobliwie mówimy... że nie dość żę nadzieja jest matką głupich to jeszcze umiera ostatnia...to jednak jest mi ona bliższa. To przecież ona podnosi nas po upadku po raz pierwszy, piąty i setny raz
wiarę można stracić, kiedy straci się nadzieję nie ma już nic......punkt odniesienia w życiu to własnie jest nadzieja to ona daje nam na nowo siły by się podnieść, już nie z wiarą, bo ona została naruszona.

 To ona zaczyna w nas kiełkować kiedy się wypalimy, ten promyk nadzieji zmusza nas do ponownego działania albo po prostu do pogodzenia się z sytuacją.Ludzi których zawiodła wiara i stracili nadzeję umierają, dusza bez nadzieji jest okaleczona.Doskonalenie siebie wzmacnia nas samych, nadzieja to napęd, tylko wartościowanie swojego wnętrza i nadzieja że temu podołamy będzie nas mobilizować.

ps. bardzo cenię sobie Wasze komentarze choć czasami są tak różne od moich myśli
 dziękuję :):):), zycze Wam spokojnych i pogodnych Swiąt :) :)